به گزارش نماینده به نقل از فارس، ۱۹ آذرماه، سالروز تأسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی است؛ نهاد مهمی که پس از وقوع انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و به دستور امام خمینی‌(رضوان‌الله تعالی علیه)، با وظایفی مشخص و با هدف مدیریت فرهنگی جامعه و ایجاد تحوّلات بنیادین در عرصه‌های گوناگون فرهنگ شکل گرفت و اکنون، قریب به ۳۲ سال از تأسیس آن می‌گذرد. البته تأسیس خودِ این نهاد، در استمرار فعالیّت‌های ستاد انقلاب فرهنگی بود که چند سال قبل از آن، به فرمان امام راحل تشکیل شده بود.

رهبر معظّم انقلاب اسلامی، همواره بر اهمیّت شورا و وظایف خطیر آن در حوزه‌های مختلف فرهنگ تأکید کرده‌اند و در تعابیر مختلفی از آن به «ستاد مرکزی و اصلی در جهاد ملی با بی‌سوادی و عقب‌ماندگی علمی و تبعیّت فرهنگی»، «اتاق فرمان فرهنگی کشور»، «ستاد عالی فرهنگی و علمی دستگاه‌های کشور»، «قرارگاه فرهنگی کشور» و... یاد کرده‌اند.

تدوین اسناد شورای عالی انقلاب فرهنگی در حوزه‌های مختلف فرهنگ (از جمله سند نقشه‌ی جامع علمی کشور، سند تحوّل بنیادین آموزش و پرورش، سند مهندسی فرهنگی و...) از دغدغه‌ها و منویّات مهمّ معظّمٌ‌له بوده است و ایشان حتّی در مواضع مختلف، به برخی از مسائل و مصادیق مهم فرهنگی مانند فرهنگ (عمومی و نخبگانی)، پیوست فرهنگی، علم در دانشگاه و مراکز پژوهشی، سبک زندگی، تهاجم فرهنگی و شیوه‌های صحیح مواجهه با آن، زبان فارسی، علوم انسانی، آسیب‌های اجتماعی و علل فرهنگی آنها، مسئله‌ی جمعیت، گروه‌های خودجوش مرد

می فرهنگی و... پرداخته و پیگیری جدّی این موضوعات را از شورای عالی انقلاب فرهنگی درخواست کرده‌اند.

کتاب «گزیده بیانات موضوعی رهبر معظّم انقلاب اسلامی(مدّظلّه‌العالی) درباره‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی» که زیر نظر مؤسّسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی و به کوشش دبیرخانه‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی تدوین و از سوی انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده است، یکی از مجلّدات و مجموعه گزیده‌‌های مهم بیانات ایشان در موضوع اهمیّت فرهنگ و مسائل، موضوعات و نهادهای مسئول مرتبط با آن است.

این اثر با مقدّمه‌ی محمّدرضا مخبر دزفولی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در هفت فصل مهم تدوین شده است که «جایگاه و اهمیت شورای عالی انقلاب فرهنگی»، «ضرورت اجرای مصوّبات شورای عالی انقلاب فرهنگی»، «شورای عالی انقلاب فرهنگی، فرهنگ و فرهنگ عمومی»، «شورای عالی انقلاب فرهنگی و مهندسی فرهنگی»، «شورای عالی انقلاب فرهنگی و تهاجم فرهنگی»، «شورای عالی انقلاب فرهنگی، علم، آموزش عالی و آموزش و پرورش» و «توصیه‌هایی به شورای عالی انقلاب فرهنگی»، عناوین فصول آن هستند.

همچنان که در مقدمه این کتاب نیز آمده، در این اثر بیانات و نظرات مطرح شده از سوی مقام معظّم رهبری (مدّظلّه‌العالی)» درباره‌ی مهم‌ترین موضوعات فرهنگی، هنری و علمی در طول دوران زعامت ایشان از سال ۱۳۶۸ تاکنون بررسی و مطالعه شده و به صورت موضوعی در عناوین متعدّدی چون تهاجم فرهنگی و جنگ نرم، علم و فناوری، هنر و ادبیات، تبلیغ دینی، رسانه و اطلاع‌رسانی و... تهیه و تنظیم شده است.

عباراتی کوتاه از کتاب «گزیده بیانات رهبر انقلاب درباره‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی»

اثبات اهمیّت شورای عالی انقلاب فرهنگی در گذر زمان

آنچه که امروز می‌فهمیم و احساس می‌کنیم که باید انجام دهیم، این است که باید مسئله‌ی فرهنگ را با کلیّتش ـ که حالا مقداری توضیح خواهم داد ـ مسئله‌ی اول این کشور به حساب آورد. ما اگر توانستیم فرهنگ این کشور را با پایه‌های مستحکم و قوی و نهادهای صحیحی که کارآیی لازم را داشته باشند، پشتیبانی و تقویت کنیم، کار این کشور روی غلتک خواهد افتاد و پیشروی این کشور در همه‌ی زمینه‌های مورد نظر تضمین خواهد شد. چنانچه ما فرهنگ را اصلاح و دنبال نکردیم، به احتمال زیاد، برنامه‌ریزی‌هایمان ابتر خواهد بود.

تأکید من بیشتر این است که فرهنگی که ما می‌خواهیم به صورت هدایت‌ شده و اداره‌ شده باشد ـ یعنی فرهنگ کشور را اداره کنیم ـ باید در این اداره و هدایت ما، مسائل اسلامی و انقلابی، در درجه‌‌ی اول مورد نظر باشد. باید ایمان و حرکت اسلامی و انقلابی و روح انقلاب، مثل روحی در همه‌ی تصمیمات فرهنگی، مورد توجّه قرار گیرد، این واجب‌ترین مسئله است. (۱۹آذرماه ۶۹)

مصوّبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در حکم قانون واجب‌الاطاعه

مکرراً سؤال می‌شود که از لحاظ نفوذ قانونی این مصوّبات، ما در چه وضعیّتی هستیم؟ آیا از لحاظ قانونی، حکم قانون دارد؟ این‌هم قبلاً عرض شد که بله؛ ما در زمان امام سؤال کردیم، ایشان فرمودند؛ بعد هم همین معنا از طرف ما تأیید شد که مصوّبات این شورا لازم‌الاجراست و به هرجا که ابلاغ شد، دستگاه‌های اجرایی موظّفند اجرا کنند. (۴بهمن‌ماه ۷۶)

ضرورت ترسیم مهندسی فرهنگی کشور

ما [باید] وضع فرهنگى مطلوب کشور را تصویر کنیم و اجزاء متشکل آن را در مقابل خودمان ترسیم کنیم، بعد ببینیم کجاها اولویّت دارد، کجاها احتیاج به مراقبت بیشتر دارد؛ به آنجاهایى که در این مدت مغفول‌عنه باقى مانده، برسیم و مسئله را دنبال کنیم؛ یک جاهایى سرمایه‌گذارى بیشترى لازم دارد، به اینها توجّه کنیم. این، مهندسى فرهنگى است. (۲۳خردادماه ۹۰)

مسائل فرهنگی نیاز اصلی و اولویت اول کشور

در کار فرهنگی نباید مسئله‌ی پول و بودجه، یک مشکل عمده به حساب آید. به این معنا که مشکلات و نقایص فرهنگی را در ردیف نیازهای بودجه‌ای و در آخرهای لیست قرار ندهیم؛ بلکه در اول‌های لیست ـ اگر نگوییم در ردیف اول ـ قرار بدهیم. اگر درست فکر بکنیم، این به صرفه‌ی اقتصادی مملکت هم هست؛ یعنی از اینکه بودجه و امکانات بیشتر را به کارهای فرهنگی ـ به خصوص فرهنگ آموزشی ـ متوجّه کنیم، کشور زیان نخواهد کرد؛ زیرا که خود این، برای آینده‌ی کشور تولید امکانات می‏کند.

برای یک کشور، نیروی انسانی همه‌چیز است. ما اگر نیروی انسانی نداشته باشیم، هیچ‌ چیزی نداریم. چند سال قبل از این، روی بعضی از کشورهایی که سال‌ها پیش از ما انقلاب کردند و توفیق‌هایی هم در عرصه‏ های اقتصادی و صنعتی و فنی و امثال این‌ها به دست آوردند، مطالعه‌ای می‏کردم. دیدم این‌ها در اوایل انقلاب، بیشترین تکیه و برنامه‏ریزی را روی تربیت نیروی انسانی گذاشته‏اند؛ به طوری که بعضی از این کشورها، همین الان نیروی انسانی کارآمد و ماهر صادر می‏کنند.

این قسمت را از این جهت مطرح کردم که اگر ما امروز بودجه‌ی ارزی و یا ریالی را به‌ کار فرهنگی متوجّه می‏کنیم، باید توجّه کنیم که اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت، این بودجه به درد کارهای اقتصادی و گردش امور اقتصادی کشور ما نخورد، اما در اندکی بعد از کوتاه‌مدت ـ نه اینکه در بلندمدت زیاد ـ عوایدش فوراً به خود ما برمی‏گردد. (۲۱آذرماه ۶۸)

تهاجم فرهنگی، حقیقتی عینی و غیر قابل انکار

این مسئله‌ی «تهاجم فرهنگی» که ما بارها روی آن تأکید کرده‏ایم، واقعیت روشنی است؛ با انکار آن، ما نمی‏توانیم اصل تهاجم را از بین ببریم. «تهاجم فرهنگی» را نباید انکار کرد؛ وجود دارد. به قول امیرالمؤمنین (صلوات‏‌الله‏‌علیه)، «من نام لم ینم عنه»؛ اگر شما در سنگر خوابت برد، معنایش این نیست که دشمنت هم در سنگر مقابل خوابش برده است. تو خوابت برده؛ سعی کن خودت را بیدار کنی. ما باید توجّه داشته باشیم که انقلاب فرهنگی در تهدید است؛ کمااینکه اصل فرهنگ ملّی و اسلامی ما در تهدید دشمنان است.

خصوصیّت جمهوری اسلامی این است که دستگاه انسان‏سازی‌اش بایستی صحیح حرکت بکند و انسانِ باب هدف‌های جمهوری اسلامی بسازد؛ والّا اگر ما بخواهیم انسانِ فقط عالم بسازیم ـ منهای آرزوهای مقدّسی که یک ملّت و به‌خصوص مسلمین دارند ـ بهتر همین است که دانشجویانمان را گروه‌گروه به کشورهایی که دستگاه‌های علمی‌شان مجهّزتر و مدرن‌تر از ماست، روانه کنیم؛ آنجا بروند یاد بگیرند و بیایند! هدف این نیست. هدف این است که کشور به دست انسان‌های صالح از لحاظ علمی و فکری، در جهت هدف‌های خودش حرکت کند؛ و این نخواهد شد، مگر آن‌ وقتی‌که این انسان‌ها خودشان، آن هدف‌ها را شناخته و قبول داشته باشند.

اگر دانشگاه جایی شد که کسی که از آنجا صادر و خارج می‏شود ـ متخرّج دانشگاه ـ نه نسبت به انقلاب حسّاس باشد، نه نسبت به دین حسّاس باشد، نه نسبت به کشور حسّاس باشد، نه نسبت به استقلال ملّی و آرزوهای بزرگ ملّی حسّاس باشد، این دانشگاه هرچه هم از لحاظ علمی والا باشد، ارزشی نخواهد داشت؛ زیرا که متخرّج و محصول این دانشگاه، راحت در اختیار سیاست‌های مختلف قرار خواهد گرفت. این مطلب، برنامه‌ی ما را در مورد دانشگاه باید مشخّص بکند. یعنی ما بایستی در دانشگاه، دین و روحیه‌ی انقلابی و بیزاری از وابستگی ملّی را مورد توجّه قرار بدهیم. (۲۰آذرماه ۷۰)

علاقه‌مندان برای کسب اطلاعات بیشتر و اطلاع از نحوه‌ی تهیّه آثار این انتشارات می‌توانند با شماره تلفن‌های  ۶۶۴۹۳۵۴۸ و۶۶۴۸۳۶۹۵ تماس حاصل نمایند و یا به پایگاه اطلاع رسانی WWW.BOOK-KHAMENEI.IR  مراجعه کنند.